29 Şubat 2016 Pazartesi

Dava * Franz Kafka


     - "Beni engelleyenin olgular olduğu pek söylenemez, bir korku, aşılabilmesi olanaksız bir korku var; mutlu olmaktan korkmak, daha yüce bir amaç için kendime acı verme tutkusu ve buyruğu." Felice'ye yazdığı 8 Temmuz 1913 tarihli mektup


     - "Ormanda yolunu yitirmiş çocuklar gibi terk edilmişlik içerisindeyiz. Önümde durup bana baktığında, ne sen benim içimdeki acıları anlayabiliyorsun, ne de ben seninkileri. Ve senin önünde kendimi yere atsam, ağlasam ve anlatsam bile, biri sana cehennemi sıcak ve korkunçtur diye anlattığında cehennem hakkında ne bilebilirsen, benim hakkımda da ancak o kadarını bilebilirsin..."

     - "İnsan bu dünyada otuz yıl yaşamışsa eğer ve benim gibi hep yalnız başına savaşmak zorunda kalmışsa, o zaman beklenmeyen olaylara karşı bağışıklık kazanıyor ve bunlar yüzünden çok sarsılmıyor; özellikle bugünkü gibi olaylar yüzünden."

     - "Artık burada işlerin nasıl yürüdüğünü gördüm, şimdi gitmek istiyorum."
     "Henüz hiçbir şey görmediniz,"
dedi faka basmayan mübaşir. Kendini üstelik gerçekten yorgun hisseden K. "her şeyi görmek istediğim yok," dedi, "gitmek istiyorum, çıkışa nasıl varılır?"


     - Aslında gitmesine yetecek ölçüde güçlenene kadar burada sessizce oturmayı yeğlerdi, ama çevresindekilerin gösterdikleri ilgi, bunun olmasını geciktiriyordu.


     - "Önce gitmek istiyor, ama sonra kapının burası olduğunu istersen yüz kez söyle, yerinden kımıldamıyor."

     - "Başta size ne tür bir kurtuluş istediğinizi sormayı unuttum. Üç olasılık vardır, yani gerçek anlamda aklanma, görünüşte aklanma ve sürüncemede bırakma."


     - Somut ilerlemeler görmek istiyordum, her şey bir bütün olarak sona doğru yaklaşmalı ya da en azından doğru bir yükseliş çizgisini izlemeliydi.


     - "Şimdi yapabileceğim tek şey, ayırt edebilen aklımı sonuna kadar koruyabilmek. Hep dünyaya yirmi elle birden atılmak istedim ve üstelik amacım da onaylanabilir gibi değildi. Bu yanlıştı; şimdi bir yıllık davanın bile bana bir şey öğretemediğini mi göstermeliyim? Bu dünyadan kafası ağır çalışan bir insan olarak mı ayrılayım? Arkamdan davanın başlangıcında ona som vermek ve şimdi, sonunda ona yeniden başlamak istediğimi mi söyleteyim? Bunu söylemelerini istemiyorum. Bu yolda yanıma bu yarı dilsiz ve anlayışsız beyleri verdikleri, gerekli olanı kendime söylemeyi bana bıraktıkları için şükran duyuyorum."

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder