Nazım'ın Bilinmeyen Mektupları * Şükran Kurdakul

Güzel günler göreceğiz çocuklar
güneşli günler
           göre-
           ceğiz.
Motorları maviliklere süreceğiz çocuklar
           ışıklı maviliklere
           süre
           ceğiz.
                                     (Nikbinlik 1930)



     Abidin Dino'nun dediği gibi, yokluğu varlığı kadar etkiliydi.



Olmadık biçimler
Olmadık düşlerle gelirdi
Sorardım
Hangi ışık düşse duvarlarıma
Nazım'ın Kafka'yla kederlendiği
Bilinmez köşelerden
                              (Acılar Dönemi sf.19)



Burası benden başka kaç insanın evidir
Bilmiyorum.
Ben bir başıma onlardan uzağım,
hep birlikte onlar benden uzak.
Bana kendimden başkasıyla konuşmak
                                                  yasak
Ben de kendimle konuşuyorum.
Fakat çok can sıkıcı bulduğumdan sohbetimi
                           şarkı söylüyorum karıcığım
Hem ne dersin,
O bozuk, o ayarsız sesim
               öyle dokunuyor ki içime
                           yüreğim parçalanıyor.
Ve tıpkı o eski
      acıklı hikayelerdeki
yalın ayak, karlı yollara düşmüş, yetim bir
    çocuk gibi bu yürek
mavi gözler ıslak
kırmızı küçük burnunu çekerek
      senin bağrına sokulmak istiyor
Yüzümü kızartmıyor benim
      onun bu an
            böyle zayıf
                   böyle hodbin
                          böyle sadece insan
                                               oluşu.



     Hasılı, sana kendimi tarif edeyim diye bir yığın şey yazdım, yine de tarif edemedim, meğerse bendeniz ne komplike bir mahluk imişim.



     Bugünlerde, daha doğrusu bütün bu sene, tuhaf bir tembellik geçirdim ve geçirmekteyim. Nasıl tuhaf bir şey biliyor musun, hani kabuk değiştiren ama sadece kabuk, şekil değiştiren hayvanların bu değişme devresindeki halleri gibi bir şey. Eskiler, istiğrak diye bir halden bahsederlermiş, ben biraz da bu haldeyim. Sonumuz hayır olsun ya, bambaşka bir şekil ve şemailde yazı yazacağım, dikkat et şekil ve şemailden bahsediyorum, yahut da daha bir hayli zaman bu hal sürüp gidecek.
Sana saksımın son açan karanfilini yolluyorum. Eline ulaşana kadar kuruyacak, buruşacak ama kokusunu kaybetmez sanıyorum.



5 Kasım 1945
Çiçekli badem ağaçlarını unut
Değmez
bu bahiste
geri gelmesi mümkün olmayan hatırlanmamalı..
Islak saçlarını güneşte kurut;
         olgun meyvaların baygınlığıyle parıldasın
                                      nemli, ağır kızıltılar...
Sevgilim, sevgilim,
                          mevsim
                                    sonbahar...



Yaşamak ümitli bir iştir, sevgilim,
yaşamak;
             seni sevmek gibi ciddi bir iştir...


Ben seni isterim;
senin gibi güzel
dost
       ve sevgili olsun hayat...



Sen benim sarhoşluğumsun
ne ayıldım
            ne ayılabilirim
                   ne ayılmak isterim.
                                              ( 10 Temmuz 1959 )