Duino Ağıtları * Rainer Maria Rilke

     - Tout, au monde, esiste pour abautır a un livre. (Her şey sonunda bir kitaba varmak içindir.)


     - Kim, bağırsam, duyardı çığlığımı melek
     saflarından? Tut ki biri yüreğine aldı beni
     apansız: Yok olur giderdim daha güçlü varlığının
     önünde. (Birinci Ağıt)


     - İşte böyle kendimi tutuyorum, karanlık
     hıçkırışın çağrısını içime atıp. Ah kimden,
     kimden bize hayır var? (Birinci Ağıt)


     - Belki de bize kalan
     yamaçta bir ağaçtır, her gün onu yeniden
     görelim diye, dünkü sokaktır belki,
     ya da kötü büyütülmüş bağlılığıdır bir alışkanlığın,
     hoşlanmıştır yanımızdan, gitmemiştir, kalmıştır. (Birinci Ağıt)


     - Evet, sensiz olmuyordu baharlar. Kimi yıldız
     beklemişti senden, onu fark edesin.
     Bir dalga yükselmişti geçmişte sana doğru;
     ya da açık pencereden bir keman sesiydi
     kendini sunmuş. Ödevdi hepsi. (Birinci Ağıt)


     - Bu en eski acılar içimizde artık
     meyve vermesin mi? Sevdiğimizden severek kopmak,
     onu titreyerek aşmak çağı değil mi? (Birinci Ağıt)


     - Belki biri çıkıp diyecek: Evet,
     içimde kan oluyorsun, bu oda ve bahar seninle
     doluyor... (İkinci Ağıt)


     - Severdi.
     Kendi içini severdi, içindeki yabanlığı, el değmemiş ormanı. (Üçüncü Ağıt)


     - Yavaşça, ah yavaşça,
     sevgi dolu bir iş yap, güvenilir, gündelik bir iş, onun önünde
     -al onu, bahçelerin oraya götür, gecelerin o büyük
     ağırlığını ver ona...
     Alıkoy onu... (Üçüncü Ağıt)


     - Hayır, bu kof maskeleri istemiyorum;
     kukla olsun daha iyi. Doludur o. Katlanırım
     içi saman gövdesine, iplerine, görünüşten
     yüzüne. (Dördüncü Ağıt)


     - Bizlerse: Seyirci, her zaman, her yerde,
     bizler her şeye dönük, hiç dışına çıkmadan!
     Ağzımıza dek doluyuz. Düzenliyoruz. Parçalanıyor. (Sekizinci Ağıt)


     - Kurduğun düş bu değil mi,
     bir kez görünmez olmak? -Yeryüzü! Görünmez!
     Başkalaşım değilse ne, yüklediğin büyük ödev?
     Yeryüzü, sevdiğim, istiyorum. İnan, tüm baharların
     gerekli değil beni kazanman için-, yalnız bir tanesi,
     bir tanesi kanıma çok bile artık.
     Ben, adsız, seni seçtim kendime, çok uzaktan. (Dokuzuncu Ağıt)


     - Yapayalnız çıkar şimdi ilk-acı dağlarına,
     ayak sesleri bile yankılanmaz olur ses vermeyen
     bahttan. (Onuncu Ağıt)